Voor het geval er mensen zijn die deze blog gaan lezen...
Hoi, Ik ben Annemay. In iedergeval, ik ga me voorstellen als Annemay. Studente ergens in Nederland en living the tough life met de bijbehorende derdewereldlands-problemen. Ik zal jullie vandaag eens vertellen Why My Life Sucks (en meer natuurlijk...)
donderdag 25 december 2014
woensdag 24 december 2014
Het is oké...
Jippie!! Het is kerstavond. Kerstavond is een avond dat je... Inderdaad. Besluit om een blog te beginnen over de dagelijkse struggles of life. Omdat het oké is om toe te geven dat zeuren soms helpt, zolang we de mooie dingen in het leven blijven zien en omarmen. Om als 'lotgenoten' te weten: "Je struggled niet alleen." en natuurlijk ook voor degene die hun tijdlijn op Facebook al 10 keer gerefreshed hebben zonder nieuw resultaat en misschien een keer iets nieuws willen lezen op het internet.
Laten we meteen eerlijk zijn tegen elkaar, iedereen kent die momenten waarop je denkt: "Fuck. Mijn. Leven.". De momenten waarop we eigenlijk ontzettend veel zelfmedelijden hebben, terwijl we stiekem weten dat we niet zielig zijn. Als je óntzettend veel haast hebt en je je sleutels kwijt bent. Of nog erger, je de deur dicht trekt en je beseft dat je sleutels nog binnen liggen. Wanneer je 's avonds op de bank zit en je maag en smaakpapillen hunkeren naar iets lekkers, maar je weet dat je enige comfortfood de ontbijtkoek in de kast is. Het moment waarop je accepteert dat je eigenlijk de afgelopen 2 maanden niet meer vocht vast hield door hormonen, maar toch echt dikker aan het worden bent. (Ondanks het contstante gebrek aan comfortfood in huis.) Die ene vriend die altijd voor doet komen alsof hij of zij nooit iets doet, maar tóch altijd alles geregeld krijgt (én jij niet...). Het feit dat je lichaam niet optimaal functioneert met een gemiddeld slaappatroon van 4/5 uur per nacht. En oja... dat whatsapp bestaat én verslavend is, miscommunicaties geeft en meer aandacht krijgt op feestjes dan de birthdaygirl/boy zelf. (Het is ook oké omdat toe te geven. We hebben er allemaal last van.)
En nee lieve mensen, ik haat het leven niet. Het leven is ontzettend fijn! Maar dat betekent niet dat ze af en toe niet een enorme bitch kan zijn. Dus speciaal voor die kleine momenten waar op je denkt: "Why me?!", "What the fack." en "Fuck mijn leven.". We are all with you, man!
Liefs,
van mij.
Laten we meteen eerlijk zijn tegen elkaar, iedereen kent die momenten waarop je denkt: "Fuck. Mijn. Leven.". De momenten waarop we eigenlijk ontzettend veel zelfmedelijden hebben, terwijl we stiekem weten dat we niet zielig zijn. Als je óntzettend veel haast hebt en je je sleutels kwijt bent. Of nog erger, je de deur dicht trekt en je beseft dat je sleutels nog binnen liggen. Wanneer je 's avonds op de bank zit en je maag en smaakpapillen hunkeren naar iets lekkers, maar je weet dat je enige comfortfood de ontbijtkoek in de kast is. Het moment waarop je accepteert dat je eigenlijk de afgelopen 2 maanden niet meer vocht vast hield door hormonen, maar toch echt dikker aan het worden bent. (Ondanks het contstante gebrek aan comfortfood in huis.) Die ene vriend die altijd voor doet komen alsof hij of zij nooit iets doet, maar tóch altijd alles geregeld krijgt (én jij niet...). Het feit dat je lichaam niet optimaal functioneert met een gemiddeld slaappatroon van 4/5 uur per nacht. En oja... dat whatsapp bestaat én verslavend is, miscommunicaties geeft en meer aandacht krijgt op feestjes dan de birthdaygirl/boy zelf. (Het is ook oké omdat toe te geven. We hebben er allemaal last van.)
En nee lieve mensen, ik haat het leven niet. Het leven is ontzettend fijn! Maar dat betekent niet dat ze af en toe niet een enorme bitch kan zijn. Dus speciaal voor die kleine momenten waar op je denkt: "Why me?!", "What the fack." en "Fuck mijn leven.". We are all with you, man!
Liefs,
van mij.
Abonneren op:
Posts (Atom)